Lamborghini Miura SV, ostatnia ewolucja bardzo udanego projektu P400, została oficjalnie zaprezentowana w marcu 1971 roku na stoisku Lamborghini podczas Salonu Samochodowego w Genewie. 

Z tej samej okazji na swoim stoisku Carrozzeria Bertone zaprezentowała Countacha LP 500, określonego jako samochód koncepcyjny do przyszłej produkcji. Miura SV (V oznacza veloce, czyli szybki) została stworzona, aby uzupełnić gamę. Miała być sprzedawana obok wersji S, ale odniosła ogromny sukces i zastąpiła wspomniany wariant.

Miura SV, obecnie najbardziej poszukiwany samochód produkcyjny Lamborghini, jest uważana za najwyższy wyraz koncepcji supersamochodu swoich czasów i najlepszą ze wszystkich wyprodukowanych wersji Miury. Giampaolo Dallara i Paolo Stanzani, ówcześni główni inżynierowie Lamborghini i twórcy Miury i Miury S potwierdzili, że wersja SV skorzystała z doświadczeń zdobytych podczas pierwszych pięciu lat produkcji tego modelu.

Silnik SV dostarczał więcej mocy (385KM przy 7850 obr./min), a przede wszystkim był bardziej przyjazny dla kierowcy dzięki lepszemu i inaczej rozłożonemu momentowi obrotowemu. Ponadto cztery gaźniki Webera typu 40IDL3C zostały na nowo zestrojone. Oddzielny układ smarowania pomiędzy silnikiem a skrzynią biegów został wprowadzony już w trakcie produkcji modelu SV – modyfikacja, która, choć niewidoczna na zewnątrz, stanowiła bardzo ważne udoskonalenie techniczne.

Miura SV różniła się od pozostałych modeli Miury (P 400 i P400 S) zarówno pod względem technicznym, jak i stylistycznym. Zachowując ten sam ogólny układ, z 4-litrowym, 12-cylindrowym silnikiem zamontowanym poprzecznie z tyłu, model SV miał sztywniejsze podwozie z pewnymi strategicznymi wzmocnieniami, poprawionym tylnym zawieszeniem z innymi punktami zaczepienia i wahaczami oraz szerszym o prawie 130 mm rozstawem kół. Auto wyposażono również w opony o różnych rozmiarach z przodu i z tyłu, przy czym tylne koła zwiększono i wyposażono w opony o przekroju 255. Zmieniono także wygląd felg, aby nadać im bardziej sportowy charakter. Większość klientów SV zamówiła je z efektownym złotym wykończeniem.

Te modyfikacje techniczne wymagały również zmiany wyglądu zewnętrznego Miury SV, a prace te wykonał ten sam Marcello Gandini, który nadzorował oryginalny projekt. Wizualnie poprawiona wersja SV charakteryzowała się szerszymi tylnymi błotnikami, inaczej zaprojektowanymi światłami tylnymi i przednią maską z nowym wlotem powietrza do chłodnicy.

Jedną z najważniejszych zmian wizualnych w modelu Miura SV był brak słynnych „rzęs” przy reflektorach. Nie było żadnego technicznego powodu dla tej estetycznej modyfikacji – po prostu Ferruccio Lamborghini, który dobrze wiedział, że montaż i perfekcyjne wykończenie rzęs jest bardzo skomplikowaną i czasochłonną czynnością, chciał skrócić czas produkcji Miury. Jednak w przypadku swojej osobistej Miury SV – jedynej, która oficjalnie przyjęła tę specyfikację – poprosił, aby rzęsy wokół reflektorów pozostały.

Wnętrze modelu SV jest lepiej wykończone i wygląda bardziej nowocześnie niż w poprzednich wersjach, głównie dzięki zastosowaniu skóry na większą skalę oraz obecności różnych chromowanych detali. Oficjalna prędkość maksymalna Miury SV wynosiła ponad 290 km/h, a ze startu stojącego pokonywała ona jeden kilometr w niecałe 24 sekundy – co było wówczas rekordowym wynikiem.

Na początku 1973 roku, po wyprodukowaniu 150 egzemplarzy, Miura SV została wycofana z produkcji, chociaż dwa lata później, w 1975 roku, ostatni egzemplarz (obecnie znajdujący w MUDETEC, Muzeum Lamborghini w Sant’Agata Bolognese) został wyprodukowany specjalnie dla Waltera Wolfa.

Wycofanie Miury SV z produkcji oznaczało koniec ery, w której dominowały prędkość i płynne linie, a niewielka grupa młodych mężczyzn, kierowana wrodzoną pasją i obdarzona wspaniałymi umiejętnościami technicznymi, była w stanie stworzyć coś, co dla wielu było i nadal pozostaje najpiękniejszym samochodem, jaki kiedykolwiek wyprodukowano seryjnie.

Autor: Tomasz Nowak

Zdjęcia: Materiały prasowe