Czy o włoskiej kuchni da się jeszcze powiedzieć coś nowego, coś, czego nie wiecie? Może być ciężko. W internecie mnożą się przepisy, a do tradycyjnych książek kucharskich dołączają tytuły w stylu Jedz, a przy okazji też módl się i kochaj. Julia Roberts przekonywała nas nawet, że włoska kuchnia warta jest porzucenia marzeń o smukłej sylwetce – aby móc bezkarnie objadać się gelato, kupowała po prostu coraz to większe dżinsy.
W tym szaleństwie jest metoda. Przecież nie będę polemizować z Julią, tym bardziej, że sama mam tak na imię.
O klasycznej włoskiej kuchni mówić możemy w zasadzie tylko wtedy, gdy na myśli mamy najbardziej znane, popularne przepisy, a i w tym przypadku zdarzyć się może, że dana potrawa smakować będzie inaczej w każdym regionie Włoch. Prawdziwe perełki znajdziemy w kuchniach regionalnych, których koniecznie trzeba próbować! W Ligurii jedzcie ryby oraz rozkoszujcie się pochodzącym z Genui aromatycznym pesto. W Dolinie Padu spróbujcie risotto, podawanego na setki sposobów; posmakujcie także doskonałych tutejszych serów, kiełbas i szynek. Nie wolno także nie spróbować ossobuco, a w regionie Emilia-Romania nie cieszyć się makaronami domowej roboty.
Ossobucco – (c) naotakem, Flickr
W regionach alpejskich będzie bardziej kalorycznie – masło, boczek, sery, chleb, knedle i kluski to podstawa tutejszej diety, ale wspaniałe są także ryby pochodzące z górskich potoków. Koneserzy na pewno skuszą się na białe piemonckie trufle. W sercu Włoch – regionach takich, jak Toskania, Marche, Umbria – zachwyci Was kuchnia bazująca na oliwie z oliwek i pomidorach, a także słynąca z pieczonych na ruszcie mięs, jak słynna bistecca alla fiorentina. Do tego chrupiący chleb, zwykle bez soli, i jesteśmy w raju! Do Lacjum pojedźcie, aby zakochać się w produktach z owczego mleka: serach pecorino i ricotta. W Abruzji, Molise i Apulii przygotujcie się na ogniste potrawy z dodatkiem ostrej papryki, a w Kampanii i Bazylikacie na najlepszą pizzę i różnorodność makaronów. Do Kalabrii i na Sycylię udajcie się, aby cieszyć podniebienie wspaniałymi warzywami, głównie pomidorami i bakłażanami, jednak przede wszystkim przygotujcie się na niezwykłe, okazałe desery.
Bistecca alla fiorentina – (c) Mike Packard, Flickr
Spędzając urlop w Belpaese, pamiętajcie, aby nie wybierać restauracji znajdujących się przy głównych szlakach turystycznych. Pizza z widokiem na San Pietro może okazać się najdroższa, a przy tym najmniej smaczna w Waszym życiu. Zdecydowanie lepiej jest odwiedzić rodzinne trattorie, gdzie żywią się tubylcy. Mało reprezentacyjne wejście i cerata na stole to zwykle zapowiedź wspaniałej uczty.
(c) LisArt, Flickr
Na zakończenie mam jeszcze małą prośbę. Gdy będziecie zamawiać włoskie pyszności – tak w Italii, jak i w Polsce – pamiętajcie, aby nie popełnić kilku okropnych błędów językowych. Po posiłku pijemy espresso, a nie “exspresso”. Makaron zwany rurkami czy piórami to po włosku penne, a nie “pene” (ten ostatni wyraz oznacza pewną wybitnie męską część ciała). “Spaghetti bolonese” to coś, co w ogóle nie istnieje: po pierwsze, jeśli już, nazywało by się “spaghetti bolognesi” albo “spaghetti alla bolognese”; po drugie, Włosi nazywają to danie spaghetti al ragù. Pamiętajcie też, że rodowity rzymianin nigdy nie dodaje śmietany do sosu carbonara (to akurat byłby błąd nie tyle językowy, co w sztuce – ale jednakowo karygodny).
Jeśli chcecie dowiedzieć się więcej o tym, jak jeść prawdziwie po włosku – z zachowaniem wszystkich, bardzo rygorystycznych zasad – zapraszam tutaj:
Ł»yczę wszystkim smakowitego tygodnia i zakładanych bez żalu nowych par dżinsów!
zdjęcie we wstępie (c) kmakice, Flickr
No Comment