Spektakularne Maserati 200Si by Fantuzzi, należące do kolekcji Oscara Davisa, sprzedano w ramach aukcji RM Sotheby’s w Monterey (18-20 sierpinia 2022 roku) za kwotę 3 112 500 dolarów. To ponad 15 mln zł!

Jedno z zaledwie 20 zbudowanych 200SI (podwozie 2427) zostało ukończone w słynnych zakładach Maserati w Modenie 9 sierpnia 1957 roku. Auto doczekało się nadwozia Fantuzzi (tak jak pozostałych 14 sztuk) oraz komponenty Jaegera, reflektory Cibie i szprychowe felgi Borrani. Pojazd pierwotnie sprowadzono przez amerykańskiego koncesjonariusza Maserati Corporation of America w imieniu jego pierwszego właściciela, nowojorskiego filantropa i uznanego autorytetu w dziedzinie sztuki – Vincenta Dyckmana Andrusa. Samochód miał być prowadzony przez legendę wyścigów drogowych Johna Fitcha, zwycięzcę zarówno 12-godzinnego wyścigu w Sebring, jak i RAC Tourist Trophy.

Fitch po raz pierwszy wystartował w Pucharze Królowej Katarzyny na Watkins Glen 21 września 1957 roku, gdzie zajął obiecujące 4. miejsce i 1. w klasie, a zwyciężyło Porsche 550RS Boba Holberta. W następny weekend, zarówno Fitch jak i Maserati pojechali do Bridgehampton, gdzie w 25-okrążeniowym wyścigu SCCA brały udział nie mniej niż cztery Jaguary D-type. Wobec ogromnej konkurencji Fitch zajął 5. miejsce i po raz kolejny zwyciężył w klasie, a Walt Hansgen zapewnił Cunninghamowi zwycięstwo w klasyfikacji generalnej.

W grudniu 1957 roku Fitch wziął udział w popularnym International Bahamas Speed Week. Samochód miał teraz nowy schemat kolorów: białoniebieski zamiast poprzedniego czerwonego. Wstępny pięciokrążkowy wyścig o Trofeum Gubernatora przyniósł doskonałe 2. miejsce w klasyfikacji generalnej i 1. w klasie – włoski pojazd musiał uznać wyższość wyłącznie Porsche 550RS Eda Crawforda. Niestety wyścig docelowy Maserati zakończyło przedwcześnie. Jednak Nassau Memorial Trophy następnego dnia dostarczył najbardziej znaczących wyników – Fitch zajął 3. miejsce w klasyfikacji generalnej i ponownie 1. w klasie, pokonany jedynie przez Scuderia Buell Ferrari 290MM Stirlinga Mossa i przerażające 5-litrowe Ferrari 410 Sport Johna Edgara.

W połowie 1958 roku nowo wprowadzone konstrukcje były bardziej konkurencyjne, ale wciąż w swojej klasie Maserati było praktycznie niepokonane. Na horyzoncie pojawił się pomysł zastosowania nowszej 2,5-litrowej jednostki napędowej, ale decyzja o wystawieniu pojazdu na sprzedaż zweryfikowała pomysł – najprawdopodobniej koszt byłby zbyt wysoki. Tak czy inaczej lipcowy wyścig SCCA w Lime Rock był ostatnim występem Fitcha w tym samochodzie. Zajął wtedy 3. miejsce w klasyfikacji generalnej.

We wrześniu 1958 roku pojazd został wystawiony na sprzedaż przez Carroll Shelby Sports Cars Inc. Został wkrótce zakupiony przez Floridian John J. Packo, który wcześniej prowadził Lotusa XI w lokalnych zawodach SCCA. Jednak pomimo przywrócenia oryginalnego czerwonego lakieru, „J.J”ścigał się nim tylko raz, w marcu 1959 roku w Boca Raton, gdzie zajął 2. miejsce w wyścigu „wstępnym” za Ferrari 250 Testa Rossa Lucky’ego Casnera, a następnie 3. miejsce w wyścigu głównym za podobnymi samochodami Jima Hunta i E.D. Martina.

Packo i Casner jako zawodnicy na torze nawiązali bliską przyjaźń, a kiedy jedno z dwóch Maserati Tipo 61 Birdcages Casnera nie pojawiło się na Grand Prix Kuby w lutym 1960 roku, Packo wspaniałomyślnie użyczył zespołowi swój samochód. Zgłoszony przez Camoradi niestety wycofał się z wyścigu.

Po wystawieniu na sprzedaż w lutym 1963 roku samochód został zakupiony przez Carla Brossa z Bloomfield Hills w stanie Michigan, który był kolegą Mossa, zdobywcy Grand Prix Włoch w 1956 roku w 250F. Jednak po śmierci Brossa w 1971 roku duża część jego kolekcji, w tym opisywane Maserati, przeszła w ręce Anthony’ego Bamforda z Rocester w Wielkiej Brytanii, zanim w 1978 roku dołączyło do kolekcji wymagającego szkockiego entuzjasty marki Raya Fieldinga. Wystawiony na wiele lat w Doune Motor Museum w pobliżu Falkirk (Szkocja) samochód pozostał w rodzinie Fielding przez prawie trzy dekady, nim sprzedano go Antonowi Biltonowi z Londynu w lipcu 2007 roku.

Pod koniec 2007 roku samchód został powierzony renomowanym restauratorom GPS Classic z Soragna we Włoszech, którzy rozpoczęli remont podwozia, pasującego do numeru silnika i skrzyni biegów w celu przygotowania samochodu do wyścigów pojazdów zabytkowych. Renowacja cennego, oryginalnego nadwozia została powierzona firmie Quality Cars z Padwy. Należycie ukończony i ponownie lśniący w swoim oryginalnym kolorze, zadebiutował po renowacji w 2008 roku w Mille Miglia Storica. Jednak Bilton zatrzymał samochód tylko na krótko, sprzedając go w lipcu 2008 roku dr Wolfowi Zweiflerowi z Monachium, który jest właścicielem niezwykłej serii Maserati z tej wspaniałej epoki. Dr Zweifler prowadził samochód intensywnie przez następne kilka lat – ma na koncie kilka udziałów w Ferrari Maserati Challenge, 2009 Mille Miglia Storica i 2010 Le Mans Classic.

Po nabyciu samochodu przez Oscara Davisa w 2012 roku, Leydon Restorations z Lahaska w Pensylwanii rozpoczął żmudne zadanie przywrócenia go do jego pierwotnej specyfikacji mechanicznej i kosmetycznej. Usunięto wcześniej dodaną konstrukcję poprawiającą bezpieczeństwo. Wszystkie czynności miały na celu przywrócenie Maserati do stanu takiego, w jakim opuściło wrota fabryki. 

Imponujące osiągnięcia w zawodach to tylko jeden aspekt tej niezwykłej historii. Nie mniej godne uwagi jest jego późniejsze użytkowanie, konserwacja, dokumentacja i renowacja przez najbardziej wymagających kolekcjonerów na świecie. Na dowód tego sprzedający dołączył do wglądu plik przedstawiający historię auta, zawierający kopie fabrycznych arkuszy konstrukcyjnych Maserati, badania i korespondencję, dokumentację fotograficzną jego renowacji, a także karty identyfikacyjne FIVA z 2007 i 2009 roku.

Autor: Tomasz Nowak

Zdjęcia: RM Sotheby’s