Ferrari Dino 246 GTS by Scaglietti zostało sprzedane za 450 000 franków szwajcarskich podczas aukcji RM Sotheby’s w St. Moritz.

Ścieżce dźwiękowej każdego nowego samochodu drogowego Ferrari w latach 60. towarzyszył grzmiący dźwięk V12 słynnego silnika Colombo. Moc i osiągi stały się synonimem marki Ferrari, ale miało to swoją cenę. Najwspanialsze samochody z epoki sygnowane marką Prancing Horse – w tym między innymi 250 GTO, 330 America, 275 GBT/4 – były zarezerwowane dla nielicznych szczęśliwców z budżetem, który był w stanie pokryć ich wysoką cenę. Enzo Ferrari opracował plan zbudowania tańszego samochodu sportowego w produkowanego większej liczbie, bardziej dostępnego dla osób ze skromniejszym saldem bankowym – i tak narodziła się submarka Dino, nazwana na cześć zmarłego syna firmy, Alfredo.

Najwcześniejszym samochodem drogowym z oznaczeniem Dino był model 206 GT, którego wyprodukowano zaledwie 151 sztuk. Berlinetta posiadała ten sam wyścigowy 2-litrowy silnik V6, co Fiat Dino, a jego stosunkowo mały i prosty silnik był decydującym czynnikiem minimalizującym koszty produkcji. Późniejsze modele 246 GT i GTS były odpowiedzią na apele klientów spragnionych dodatkowych osiągów charakterystycznych dla Ferrari. Model 246 GT w kształcie coupé zadebiutował w 1969 roku, a następnie w 1972 roku pojawił się Gran Turismo Spider w wersji targa-top. Oba samochody miały 2-litrowy silnik V6 Dino o mocy 195 KM i fabrycznej prędkości maksymalnej 235 km/h. Podczas, gdy seria produkcyjna Dino 246 GTS osiągnęła 1274 egzemplarze, co czyni go dziś rzadkim i kolekcjonerskim autem, jego liczba egzemplarzy była stosunkowo wysoka jak na tamtejsze standardy Ferrari.

Oferowany tutaj model Dino 246 GTS (podwozie 07326) został ukończony przez fabrykę 17 października 1973 roku. Opuścił linię produkcyjną w kolorze Blu Dino Metallic, z beżowym skórzanym wnętrzem i zestawem kół Cromodora. Dino skonfigurowano z kierownicą po lewej stronie i w specyfikacji europejskiej w celu dostawy na rynek krajowy, a jego pierwszym właścicielem był mieszkaniec Sassuolo we Włoszech. Pierwszy właściciel nie zatrzymał samochodu na długo, ponieważ został on wyeksportowany do Niemiec w 1974 roku, a następnie ponownie zmienił właściciela w tym samym roku, choć pozostał w Niemczech. W 1982 roku został sprzedany swojemu czwartemu właścicielowi z Düsseldorfu, kiedy odnotowano, że jest wykończony na żółto. W następnym roku Dino był widziany w Autoofficina Zanasi & Mescoli, warsztacie blacharskim w Maranello, z uszkodzeniami przedniej części po wypadku.

Wiadomo, że w 1987 roku samochód nabył entuzjasta Ferrari mieszkający w Mies w Szwajcarii, który zachował Dino do początku tego roku. W 2007 roku model 246 GTS został certyfikowany przez Ferrari Classiche, a samochodowi towarzyszy Czerwona Księga. W nieznanym momencie przed uzyskaniem certyfikatu Classiche, Ferrari zostało odnowione w kolorze Rosso i z wnętrzem Pelle Nera, tak jak jest prezentowane na zdjęciach. Zgodnie z dołączoną Czerwoną Księgą Dino zachowuje podwozie, silnik i skrzynię biegów o tych samych, oryginalnych numerach.

Autor: Tomasz Nowak

Zdjęcia: Materiały prasowe