Kiedy Ferrari 308 GTB zadebiutowało 50 lat temu, rozpoczęło prawdziwą rewolucję w Maranello. Był to pierwszy drogowy model Ferrari z V8 umieszczonym centralnie, co zapoczątkowało linię modelową, która przez pięć dekad obejmowała dziewięć kluczowych samochodów. W pierwszej części tej historii producent z Maranello przyjrzał się modelom 308 GTB, 328 GTB, 348 TB oraz F355 Berlinetta – samochodom, które ukształtowały DNA Ferrari i przygotowały grunt pod modele wchodzące w nowe tysiąclecie.

1975: Ferrari 308 GTB

Zaprojektowane przez Pininfarinę nadwozie 308 GTB idealnie dopełniało styl modeli z silnikami typu flat-12, takich jak Berlinetta Boxer, dzięki smukłej sylwetce, charakterystycznej kracie grilla i czterem tylnym światłom. Jednak w odróżnieniu od większych braci, ten bardziej kompaktowy model wykorzystywał umieszczoną centralnie 3-litrową jednostkę V8, stosowaną wcześniej w modelu Dino 308 GT4, który początkowo nie nosił jeszcze znaczka Ferrari.

Silnik w zależności od rynku i norm emisji oferował do 255 KM, a w 1980 roku wprowadzono wtrysk paliwa, by w 1982 roku dodać układ czterech zaworów na cylinder. Wszystkie egzemplarze zbudowano na stalowej ramie rurowej, ale najwcześniejsze wersje miały nadwozie z włókna szklanego, które później zastąpiono stalą. W 1977 roku do gamy dołączyła wersja GTS Spider, która od tej pory powracała w każdej kolejnej generacji.

1985: Ferrari 328 GTB

Dekadę po debiucie 308 GTB pojawiło się Ferrari 328 GTB, rozwijające udaną formułę poprzednika. Pojemność wzrosła do 3,2 litra, a moc do 270 KM, co przy masie własnej 1263 kg pozwalało przyspieszyć 328 GTS od 0 do 100 km/h w zaledwie 6,4 sekundy.

Subtelnie odświeżona stylistyka poprawiła aerodynamikę – sylwetka stała się nieco łagodniejsza, a tył bardziej zaokrąglony. Równocześnie unowocześniono także wnętrze, dodając wyższej jakości materiały i udoskonaloną ergonomię.

1989: Ferrari 348 TB

W przeciwieństwie do ewolucyjnego 328, Ferrari 348 TB było całkowicie nowym projektem, w którym Pininfarina przeniosła dramatyczne akcenty stylizacyjne Testarossy do gamy V8 – najlepiej widoczne były poprzeczne wloty powietrza na drzwiach. Konstrukcyjnie auto korzystało z nowej platformy.

Silnik V8 zamontowano teraz wzdłużnie, a jego pojemność wzrosła do 3,4 litra, generując 300 KM. W 1993 roku w wersji 348 GTB moc podniesiono do 320 KM, co jeszcze bardziej poprawiło osiągi i reakcję na gaz.

1994: Ferrari F355 Berlinetta

Zaprezentowane w Fiorano w maju 1994 roku Ferrari F355 Berlinetta było rozwinięciem koncepcji 348 GTB, ale wprowadzało także powiew nowoczesności. Najbardziej widoczne zmiany dotyczyły bocznych wlotów powietrza oraz tylnych świateł – zniknęły charakterystyczne listwy, ustępując miejsca czystszej, bardziej współczesnej stylistyce.

Pojemność silnika zwiększono do 3,5 litra, a liczba zaworów na cylinder wzrosła do pięciu – rozwiązanie inspirowane bolidem Ferrari F1-89. Dzięki temu moc sięgnęła 380 KM przy 8250 obr./min, oferując kierowcy wyjątkowo emocjonujące wrażenia. Po raz pierwszy można było też wybrać półautomatyczną przekładnię F1 z manetkami przy kierownicy, dostępną obok tradycyjnej skrzyni manualnej.

To jednak nie był koniec historii – już wkrótce Ferrari 360 Modena oraz kolejne modele przeniosły koncepcję V8 w nowe tysiąclecie.

Autor: Tomasz Nowak

Zdjęcia: Materiały prasowe